نشانه های نمازگزاران(۱)

بسم الله الرحمن الرحیم 

إِنَّ الانسنَ خُلِقَ هَلُوعاً إِذَا مَسهُ الشرُّ جَزُوعاً وَ إِذَا مَسهُ الخَْیرُ مَنُوعاً إِلا الْمُصلِّینَ(معارج ۱۹تا۲۲) 

انسان را خداوند بطور غریزی هلوع آفریده است و هلوع یعنی چه؟ خداوند خودش بیان می کند یعنی بی صبر و بخیل . 

اما گناه انسان چیست که خداوند او را بی صبر و بخیل آفریده است؟ 

انسان فقر مطلق است هیچ چیز ندارد از جمله صبر وبخشش اما برای رسیدن به نعمت های الهی باید تلاش کند و تلاش او چیزی نیست جز دعا و طلب از خداوند و در این راه هم باید آنقدر دعا بکند تا چشمه ی بخشش الهی بجوش آید و انسان به لذت صبر و لذت سخاوت و بخشش برسد. 

شکی برایم نمانده که بی صبری و بخل از عذاب های وحشتناک خداوند هستند و تنها راه رهایی پناه بردن به خداست و طلب صبر و احسان کردن از اوست.  

صبر کیمیایی است که همه ی تلخی ها را شیرین می کند و واقعا تمام مشکلات با دو چیز قابل حل هستند اولی صبر و دومی نماز است (استعینوا بالصبر و الصلوه ) محال است انسان بدون صبر شیرینی نعمت ها را درک کند. 

 هیچ کیمیایی به اندازه ی صبر نمی رسد 

صد هزاران کیمیا حق آفرید 

کیمیایی همچو صبر آدم ندید 

اما چرا بخل عذاب بزرگ است ؟؟ 

زیرا همه ی انسان ها چه بخواهند و چه نخواهند باید داشته های خود را ببخشند چه با زور که همراه با عذاب الیم است و چه با رغبت و اختیار که با لذت بسیار زیاد است. حوادث روزگار و مرگ همه چیز را از انسان می رباید و خوشا به حال محسنین که قبل از اجل می بخشند و کیف می کنند. حضرت عیسی علیه السلام می فرمایند بدین مضمون که لذت بخشش برایم بیشتر از لذت گرفتن است.  

نتیجه: 

انسان در عذاب بخل و بی تابی غوطه ور است مگر این که بوسیله ی نماز و دعا به خدا پناه ببرد و از او طلب صبر و رحمت و بخشش کند که بهشت واقعی همین است که انسان صبور و بخشنده باشد.