متهم اصلی (۹)

بسم الله الرحمن الرحیم 

 به فکر خودت باش! 

نفس انسان دوست دارد فراموش شود و لذا انسان میل دارد همیشه به یاد دیگران باشد و دائما هم بدگویی از دیگران و بدگویی از هر چیز دیگر و چقدر ما عمرمان را اینگونه هدر می دهیم و عاقبت هم ناکام از دنیا می رویم . 

وَلَا تَکُونُوا کَالَّذِینَ نَسُوا اللَّهَ فَأَنسَاهُمْ أَنفُسَهُمْ (حشر18) 

و چون کسانى مباشید که خدا را فراموش کردند و او [نیز] آنان را دچار خودفراموشى کرد  

یکی از نشانه های یادخدا این است که به یاد خود باشیم ولی یک خود غریبه در انسان وجود دارد و تنها با فراموشی خود اصلی او زنده است لذا دائما ما را مشغول به غیر خود می کند تا او زنده باشد . 

این ویروس خود  ،حیات و زندگی خارجی ندارد و اگر ما به یاد خدا باشیم می میرد و خود اصلی ظاهر می شود خود خوشبین خود مثبت و خودشاد و خود بهشتی و خود جاودانه و حقیقی .  

گمان بد زاده ی این نفس است و بدگویی و بدکرداری  زاده ی بدگمانی !! 

این بدگمانی منظور بدگمانی عامیانه و اجتماعی نیست بلکه تنفر است زیرا نفرت موجب بدگمانی می شود و برعکس عشق موجب خوشبینی می گردد . 

تنفر از جهنم است که جهنم را جهنم می کند و اگر عشق به جهنم باشد ، جهنم هم جنت می شود . 

تنفر از بهشت ، بهشت را جهنم می کند و مطمئن هستم که بسیاری عذاب می بینند بواسطه ی اینکه زیادی در بهشت بوده اند و تنها با بیرون رفتن از بهشت ، احساس بهتری پیدا می کنند .