متهم اصلی (۱۹)

نفس تاریک 

گر تو تاریک و ملول و تیره ای  

دانکه با دیو لعین همشیره ای 

تعجب می کنم بسیاری از ما ملول و غم زده هستیم و فکر می کنیم این تاریکی مقدس است و ما آدم های با ایمانی هستیم 

حزن و اندو ه نشانه ی این است که دل انسان بسته شده است و نوری به آن وارد نمی شود و مولانا می گوید کار ما این است که روزنی باز کنیم تا نور به قلب ما بتابد و نفس ما یعنی تاریکی کم شود . 

سکوت نور آور است و سخن ظلمت است. (از یک منظر) 

حرف گفتن بستن آن روزنست

عین اظهار سخن پوشیدنست 

مثنوی 

نفس دائما با سخن زنده است و قیل و مقال درونی گفتار نفس است و با خاموشی ذهن ، نفس موقتا می میرد و نور شادی به قلب می رسد.