وقتی پا به عرصه هستی می گذاریم با مفهوم وجود و هستی آشنا می گردیم این مفهوم برای همه انسانها مفهومی آشناست و در واقعیت داشتن آن شکی نیست؟
حال این واقعیت هستی ، واقعیتی کامل است یا ناقص ؟
عقل به راحتی درک می کند که واقعیت هستی ،واقعیتی کامل است چرا که اگر ناقص باشد سوال می کنیم که چه چیزی ناقص دارد ؟ فرض کنیم آن چیز ناقص x باشد حال آن X خود واقعیت دارد یا واقعیت ندارد ؟ اگر واقعیت داشته باشد در آن صورت خودش عضوی از هستی خواهد بود و اگر واقعیت نداشته باشد یعنی چیزی نیست و معدوم است . و یک چیز معدوم ضرری به کامل بودن واقعیت هستی نمی رساند . پس نتیجه میگیریم که هستی واقعیتی کامل است .
وقتی ما به واقعیتی کامل دست یافتیم در آن صورت به خدا دست یافته ایم چرا که خدا یعنی واقعیتی کامل.