هواپرست

به نام خدا  

و انه هو امات و احیا(و هم اوست که مى‏میراند و زنده مى‏گرداند)نجم 44

الان فکر می کنم مهمترین خوراکی ما هواست و حتی از آب و غذا هم مهمتر است. در مدیتیشن به نفس کشیدن و نحوه ی آن خیلی توجه شده است و ما از منظر دین خودمان بررسی می کنیم. 

اگر ما چند دقیقه نفس نکشیم می میریم و مشخص است که بخش مهمی از نیروی زندگی و حیات از طریق هوا به ما منتقل می شود و بخشی مهم هم از طریق قلب و بخشی هم از طریق آشامیدنی و خوراکی ها ......  

هواپرست 

کسی اگر فکر کند هوا به او زندگی می بخشد به نوعی مشرک است و از توحید دور شده است و یا شکم پرست فکر می کند غذا عامل حیات است و همینطور در بقیه موارد ..... 

در حقیقت خداوند به ما نیرو و انرژی و حیات می دهد و هوا یک حمال و حمل کننده ی این معجون حیات بخش است و همینطور غذا و ......  

لذا همه ی این حمال ها بعد از تحویل دادن ماده ی خدایی باید بدن را ترک کنند و گرنه موجب مرگ می شوند و لذا هر دمی بازدمی دارد و آبی که می خوریم بوسیله ی ادرار دفع می شود و غذایی که می خوریم بوسیله مدفوع دفع می شود . 

 انسان موحد کسی است که در کثرت ، وحدت ببیند و در وحدت هم کثرت را !! 

انسان خدابین هوا را نمی بیند بلکه در هوا خدا را می بیند . ما دائما به خدا نیاز داریم زیرا زندگی ما از بالا می آید و هر لحظه قطع شود ما مرده ایم .  

مدیتیشن اسلامی یعنی توجه به تنفس و مشاهده ی آن و مشاهده ی انتقال انرژی خدایی به انسان و عبور از ظاهر به باطن و خدا را دیدن. با بسم الله و الحمدلله نفس کشیدن و تنفس را تبدیل به عبادت کردن و این عبادت می تواند دائمی باشد زیرا دائما تنفس می کنیم و دائما خدا را می بینیم و از او طلب نیرو و زندگی پاک می کنیم.