مثبت اندیشی از منظر عرفانی (۴)

نتایج:

در اینجا بطور مختصر برخی از نتایج مثبت اندیشی را مرور می کنیم.

1-در مثبت نگری عرفانی، خداوند جهان را اداره می کند. اراده او همیشه مثبت است (( ز نیکو هر چه صادر گشت نیکوست))(گلشن راز) پروردگار تغییرات بیرونی را با تغییرات اختیاری درونی  و قلب هماهنگ می کند. خداوند جهان بیرون را اداره می کند لذا همه چیز دقیق و منظم است ولی انسان های روی زمین جهان درون خود را اداره می کنند و بر اثر غفلت و نادانی فکر می کنند که مستقیما بر جهان بیرون تسلط دارند. ما در جان خود اختیار داریم اما جسم ما به فرمان خداست. اختیار ما درونی است نه بیرونی. پروردگار تغییرات آفاقی را با تغییرات انفسی ما هماهنگ می کند و البته حکم نهایی، حکم اوست. حکمت او حاکم است نه هوس های ما. بر این اساس متوجه می شویم که غیر خدا در جهان بیرون مستقیما هیچکاره اند و خداوند همه کاره است پس تنها از او می ترسیم و تنها به او پناه میبریم. تنها از او کمک می گیریم و جسم خود را هم بنده او میبینیم. یکی از اساسی ترین نتایج شناخت و عرفان مذهبی (( دعا)) است. یک انسان آگاه با دعا و رازو نیاز مستقیم با خداوند می تواند مشکلات خود را حل کند. با گفتگو با خدا، جهان را تغییر می دهد. خداوند به درخواست ما گوش می دهد. اگر با حکمت و قوانین الهی هماهنگ باشد به اجابت می رسد و اگر هماهنگ نباشد خداوند در جایی دیگر محبت ما را جبران می کند. از این رو هر درخواستی از خداوند قطعا به اجابت می رسد. ( و قال ربکم ادعونی استجب لکم )40/60

 ما بعلت جهل و نادانی فکر می کنیم خداوند در آسمان خداست و در روی زمین عاجز است. از این رو بسوی او نمی رویم. فکر می کنیم دیگران عامل و فاعل هستند به آنها توجه می کنیم. قطعا در بینش عرفانی، انسانها با دعا می توانند به همه آنچه می خواهند برسند. زیرا در گفتگو و احساس نیاز با خداوند بتدریج شناخت  و معرفت ما، گسترش می یابد. از این رو درخواست های ما هم بتدریج تغییر می کند. چه بسا فردی برای بدست آوردن ماشین، خانه و عیش و نوش بسوی خدا برود و از او بخواهد ولی بتدریج عاشق نفس گفتگو با خدا شود و نیاز خود را تنها، بهانه ای برای گفتگو با معشوق خود قرار دهد . دعای عارفانه از تیغ هم برنده تر است. دعا وسیله نجات و کمال ماست. حتی با دعا اگر خداوند بخواهد، ثروت بی زحمت و بی حساب به دست می آوریم. خداوند به تعبیر عارف بزرگ شیخ محمود شبستری ( لاابالی است) هر کاری را که بخواهد می کند ما نمی توانیم برای خدا قانون اخلاق تعیین کنیم .

جناب کبریایی لا ابالی است     منزه از قیاسات خیالی است

گلشن راز

انسان عارف به خدا طمع می بندد یعنی چیز هایی که دیگران با زحمت بدست می آورند او در سایه لطف خدا مفت و مجانی می خواهد. طمع او زیاد است هر چه دلش بخواهد از خداوند می خواهد و طمع به خدا بسیار خوب و عاقلانه است.

انسان عاقل به کار و اندیشه و فکر خود تکیه نمی کند بلکه فقط به خداوند متکی است. زیرا او هر کسی را که دوست دارد روزی زیاد می دهد. به راه راست هدایت می کند یا از خود دور می کند. هیچ موجودی در جهان حتی پیامبران هم نمی توانند هر کاری را که بخواهند انجام دهند بلکه آنها هم به دستور و اذن پروردگار عمل می کنند. ( انا الله یفعل  ما یشاء و لا یفعل ما یشاء احد غیره) اصول کافی