بسم الله الرحمن الرحیم
وَ الَّذِینَ یُصدِّقُونَ بِیَوْمِ الدِّینِ(26)
وَ الَّذِینَ هُم مِّنْ عَذَابِ رَبهِم مُّشفِقُونَ(27)
إِنَّ عَذَاب رَبهِمْ غَیرُ مَأْمُونٍ(28)
و آنها که به روز جزا ایمان دارند.
و آنها که از عذاب پروردگارشان بیمناکند.
چرا که هیچگاه خود را از عذاب پروردگار در امان نمى بینند.
چرا یک نماز گزار واقعی همیشه در حال ترس است؟؟؟
زیرا در آخرت آنچه موجب بهشتی شدن می شود اعمال ما نمی باشد بلکه تنها رحمت خداست . وخداوند هم یفعل مایشاء است هیچی معلوم نیست قصه ی بهشتی شدن پنجاه ،پنجاه است حتی اگر تمام اعمال ما خوب باشد.
پیامبر (صلى اللّه علیه و آله و سلّم ) مى فرمود: ((هیچکس با عملش وارد بهشت نمى شود، عرض کردند: حتى خود شما اى رسول خدا؟! فرمود: آرى من هم چنین هستم ، مگر آنکه رحمت خدا شامل من شود))!
لذا هیچ کس از عذاب خدا در امان نیست حتی پیامبر و معصوم !
یک انحراف بزرگ در جامعه ی ما مشاهده می شود که انسان ها با اعمال خوب خود از خدا طلبکار می شوند و در نتیجه خود را مستحق بهشت می بینند که کاملا اشتباه است . زیرا اعمال خوب ما نوعی هدیه از طرف خداست و منتسب کردن آن ها به خود نوعی گناه بزرگ است و وظیفه ی ما حفظ امانت است و نه خیانت و تملک آن.
مَّا أَصَابَکَ مِنْ حَسَنَةٍ فَمِنَ اللّهِ وَمَا أَصَابَکَ مِن سَیِّئَةٍ فَمِن نَّفْسِکَ (نساء79)
هر چه از خوبیها به تو مىرسد از جانب خداست و آنچه از بدى به تو مىرسد از خود توست
در این صورت بهشت یک هدیه است به افرادی که امانت دار خوبی باشند و هیچگاه خوبی ها را به خود منتسب نکنند و هر چه بدی است را فقط در خود ببینند و در نفس جاهل خود.
یک امین خوب به راحتی امانت ها را پس می دهد اما کسی که مالک شده است در حقیقت از خدا دزدی کرده و با عذاب و درد جانکاه ، و به زور امانت های خدا را پس می دهد.