شادی و مستی حلال و حرام

بسم الله الرحمن الرحیم 

(پرستش به مستی‌ست در کیش مهر/ برونند زین جرگه هشیارها )*

تجربه ی من می گوید که راه اصلی عبادت توحیدی ، مستی است یعنی بی خود شدن . چرا؟؟؟ 

زیرا وقتی با خود هستی در حقیقت با شیطان  هستی و وقتی از خود بی خود می شوی امکان عبادت وجود دارد .اما هر بی خودشدنی عبادت نیست . مثلا بوسیله مواد مخدرو شراب و .... 

این مستی و بی خودی باید مولود معرفت باشد و انسان از شراب معرفت بنوشد و بی خود شود. 

من به این باور رسیده ام که دعا تنها در مستی است که مجاز است و گرنه بوی شرک می دهد . 

(وما دعاء الکافرین الا فی ضلال ) 1 

لا اله الاهو 

برای من این ذکر یعنی خلاصه ی تمام دین کما اینکه مومن ابتدایی تنها با گفتن این کلمه به رستگاری می رسید.(قولوا لا اله الا الله تفلحوا)  

مستی درجاتی دارد مانند هر چیز دیگری که قابل درجه بندی است. 

چگونه مست شویم؟؟؟ 

قطعا برای من ثابت شده است  

که ذکرمداوم و آگاهانه انسان را مست می کند .این ذکر می تواند آیات قرآن باشد اذکار منقول باشد و یا دعا باشد و انسان از خدا چیزی بخواهد. 

 و همچنین نماز هم ذکر است (اقم الصلوه لذکری)2

یعنی مستی خیلی ساده است اما بسیار سنگین است.  

تسبیح خداوند انسان را مست می کند  

حمد خداوند انسان را مست می کند  

تسبیح خداوند منجر به حمد می شود. مثلا انسان یک اتفاق بد می بیند و نتیجه ی آن ناسپاسی است و اگر خداوند را تسبیح کند اتفاق بد تبدیل به اتفاق خوب می شود و نقمت را نعمت می بیند و شکر و سپاس و حمد بجا می آورد.  

 (ان من شیء الا یسبح بحمده و لکن لا تفقهون تسبیحهم)3 

کسی که در حال حمد و ستایش است قطعا تسبیح هم می گوید.چرا؟؟ 

زیرا انسان چیز زشت را که مدح نمی کند پس ابتدا زشتی را پاک می کند و زیبایی را می بیند و بدینوسیله حمد و تسبیح می کند. 

انسان وقتی در حال تسبیح و تمحید است قطعا درجاتی از مستی را دارد و شاد و مست است بدون شراب و شاهد و هر چیز دیگر. البته منظور معتاد به هیچ شاهدی نیست و اینگونه نیست که دنیا از او روبرگرداند و او افسرده و بی حال شود. 

شاد به فضل الهی است و میداند که فضل او همگانی و همیشگی است و تنها با تسبیح خداوند و مخلوقات اوست  که این فضل را درک می کند و شاد و مست می شود. 

(فرحین بما آتاهم الله من فضله ) 4

مستی و شادی حرام  

(لا تفرح ان الله لا یحب الفرحین ) 5

(لا تفرحوا بما آتاکم )6

اگر کسی با مال شاد شود یا مست مال باشد با از دست دادن آن عذاب خماری شدید را باید بچشد . 

یا معتاد شراب و شاهد و تریاک و ..... شود باید عذاب دوری ابدی از آن را هم بچشد . 

(هر ذوق که غیر حضرت تست/نوش تین است و نیش تنین )7

هر شادی و مستی به غیر یاد و تسبیح خدا ، نوش است و نیش. اما مستی خدایی شربت اندر شربت است.

افسردگی و یاس و نومیدی کفر است زیرا فرد به غیر خدا معتاد شده و الان عادت کرده و لذتی نمی برد و چیز دیگری هم دیگر نیست اما مومن همیشه خداوند را می بیند خدای بی تکرار و همیشه نوشونده  

نتیجه: با تسبیح و حمد خداوند و ذکر مداوم شاد و مست شویم .و همه ی این ها می تواند نتیجه ی معرفت باشد و یا خود ، معرفت تولید کند و لذا به امتحانش می ارزد تا راهی نو جهت رسیدن به دانش معنوی پیدا کنیم که فارغ از درس و مدرسه و کتاب است و یا کتاب می تواند فقط جهت حرکت را نشان دهد و به ما بفهماند که دانش اصلی تنها با ذکر و تسبیح بدست می آید.

منابع:

* علامه طباطبایی

1-غافر50 

2- طه14  

3-اسراء44 

4- آل عمران 170

5-قصص 76 

6- حدید23 

7- دیوان شمس غزل 1932