مثبت اندیشی از منظر عرفانی(7)

6-مثبت اندیشی عرفانی به ما می آموزد که مرگ وجود ندارد. زیرا آنچه در بیرون رخ می دهد بازی است نه جنگی است و نه مرگی. همه آنها علامت و نشانه های گوناگون هستند. ما وقتی از عالم واقعی غافل می شویم به خواب غفلت فرو می رویم و در این خواب جهانی رویایی می بینیم و در این رویا زندگی میکنیم و می خوابیم. در خواب دوم باز رویا می بینیم و جهانی دیگر. جهان دوم که محصول خواب دوم است همین جهانی است که در روز مشاهده می کنیم از این رو انسان آگاه در حالی که بیدار است خواب می بیند وقتی که می خوابد باز خوابی دیگر می بیند.

این جهان را که بصورت قائم است                      گفت پیغمبر که حلم نائم است

روز در خوابی مگو کاین خواب نیست          سایه فرعست اصل جز مهتاب نیست

خواب بیداریت آن دان ای عضد            که بیند خفته کو در خواب شد

او گمان برده کاین دم خفته ام           بی خبر از آن کوست در خواب دوم

مثنوی

اگر کسی در خواب ببیند پای او را قطع می کنند، بسیار وحشت زده، ناراحت و عصبانی می شود اما اگر بفهمد خواب میبیند و او در پندار و خیالش پای خود را از دست می دهد سریعا لبخند می زند و بیخیال می گردد. چون می فهمند پای اصلی او پا برجاست و همین طور از مرگ در خواب ناراحت نمی شود زیرا می داند در عالم واقع او زنده است. در مثبت اندیشی عرفانی خواب شب و مرگ یک چیز در دو صورت هستند. انسان واقعا عارف، همان گونه که خواب برای او شیرین است مرگ هم برای او شیرین است. واقعا هر شب می میرد. (( هو الذی یتوفاکم بالیل ))6/60