نماز هم روح دارد و روح نماز در قید زمان نیست و لذا اگر نماز ما واقعی باشد دائما در نماز هستیم
روح نماز چیست؟
وحدت است. یعنی وقتی در عالم وحدت هستی در حال نمازی در حال دعایی و در حال عبادت هستیم.
عالم وحدت چیست؟
عالمی است که در آن همه چیز یک چیز می شود و همه ی قدرت ها جمع می شود و می گویی لاقوه الا بالله و العزه لله جمیعا و الحمد لله جمیعا و الحیاه لله جمیعا
و همه چیز بی هویت می شوند و یا یک هویت دارند و دنباله ی الله هستند می شوند آیت الله ، اسم الله ، رسول الله ، بقیت الله ، روح الله ، حبیب الله ، عبد الله ، فرزند خدا ، نشانه ی خدا ، مخلوق خدا ، سایه ی خدا ، ..............................................................
هر چی باشد و هر کی باشد به الله وصل است و اگر الله را برداری هیچی نیست مرده ای که تا بی نهایت مرده است. و این یعنی تنها خدا زنده است و در مخلوقاتش جاری است هوالحی و من دونه میت
او زنده است و جز او مرده (انک میت و انهم میتون)
به نام خدا
چرا نماز اول وقت مهم است.
به نظر من هدف از آفرینش عبادت و نماز بوده و تنها کار ما عبادت و نماز است و کارهای دیگر را به نسبت خدا انجام می دهد .
نماز اول وقت یعنی هیچ چیز مهم تر از نماز و خدا نیست و نماز اول وقت نماد توحید است و وقتی نماز اول وقت را عمدا به تاخیر می اندازیم دچار نوعی شرک و کفر می شویم. یعنی خدایا تو اولویت دست چندمی و اولویت اول دوستان و کار و خودم و..هستند.
حی علی الصلوه
یعنی نه تنها اول وقت بسوی نماز باید برویم بلکه این رفتن بهتر است با شتاب و سرعت باشد با ولع و اشتیاق فراوان باشد.
بسم الله الرحمن الرحیم
"دعای نیمه شبی دفع صد بلا بکند"
در حدیثی از علی علیه السلام آمده که علت محروم شدن از نماز شب گناهانی است که انسان را به بند می کشد
امام صادق می فرماید که دروغ انسان را از نماز شب محروم می کند
پیامبر می فرمایند که نماز شب نور است
امام صادق می فرمایند کسی که نماز شب بجا نیاورد از شیعیان ما نیست
طبق فرمایش رسول خدا حتی نیت نماز شب خواندن و خواب ماندن ارزش زیادی دارد.
نماز شب بیماری را از بدن می زداید دید چشم را زیاد انسان را خوش سیما و خوش بو می کند روزی را زیاد می کند قرض را اداء می کند و غم را می برد
بسم الله الرحمن الرحیم
أَقِمِ الصَّلاَةَ لِدُلُوکِ الشَّمْسِ إِلَى غَسَقِ اللَّیْلِ وَقُرْآنَ الْفَجْرِ إِنَّ قُرْآنَ الْفَجْرِ کَانَ مَشْهُودًا
وَمِنَ اللَّیْلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نَافِلَةً لَّکَ عَسَى أَن یَبْعَثَکَ رَبُّکَ مَقَامًا مَّحْمُودًا (اسراء78و79)
نماز را از زوال آفتاب تا نهایت تاریکى شب برپادار و [نیز] نماز صبح را زیرا نماز صبح همواره [مقرون با] حضور [فرشتگان] است
و پاسى از شب را زنده بدار تا براى تو [به منزله] نافلهاى باشد امید که پروردگارت تو را به مقامى ستوده برساند
آیه ی فوق دلالت بر نمازهای پنجگانه می کند و نماز صبح اهمیت بیشتری دارد زیرا هم فرشتگان روز و هم فرشتگان شب شاهد هستند.
در روایت آمده یکی از نشانه های شیعه شبانه روز 51 رکعت نماز بخواند و نافله و نمازهای مستحبی ممکن است انسان را به حدی به خدا نزدیک کند که خداوند چشم و گوش و دست و زبان او شود.
امام باقر(علیه السلام) فرموده است: لمّا أسری بالنبیّ(صلّی الله علیه و آله) قال یا ربّ ما حال المؤمن عندک؟ قال: یا محمّد... ما یتقرّب إلیّ عبد من عبادی بشیءٍ أحبُّ إلیّ ممّا افترضت علیه، و إنّه یتقرّب إلیّ بالنافلة حتی أُحبّه فإذا أحببته کنتُ سمعه الّذی یسمع به و بصره الّذی یبصر به و لسانه الّذی ینطق به و یده الّتی یبطش بها؛ إن دعانی أجبته و إن سألنی أعطیته... ([11])؛ پیامبر(صلّی الله علیه و‌آله) آنگاه که به معراج برده شد گفت: پروردگارا مؤمن نزد تو چه جایگاهی دارد؟ خداوند پاسخ داد: ای محمد... کسی از بندگان من نمیتواند با چیزی بهتر از واجبات به من تقرّب جوید. [اما] گاهی بندهی من با [خواندن] نافله آنچنان به من تقرب میجوید که دوستش میدارم و کسی را که دوست داشتم گوش او خواهم شد که با آن میشنود و چشم او خواهم شد که با آن میبیند و زبان او خواهم شد که با آن سخن میگوید و دست او خواهم شد که با آن کار میکند. [چنین بندهای] هرگاه مرا بخواند به او پاسخ خواهم داد و هرگاه چیزی از من بخواهد، آن را به او عطا خواهم کرد....
اصول کافی، ج 2، ص 352، ح 8
بسم الله الرحمن الرحیم
الَّذِینَ إِن مَّکَّنَّاهُمْ فِی الْأَرْضِ أَقَامُوا الصَّلَاةَ وَآتَوُا الزَّکَاةَ وَأَمَرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَنَهَوْا عَنِ الْمُنکَرِ وَلِلَّهِ عَاقِبَةُ الْأُمُورِ
همان کسانى که چون در زمین به آنان توانایى دهیم نماز برپا مىدارند و زکات مىدهند و به کارهاى پسندیده وامىدارند و از کارهاى ناپسند باز مىدارند و فرجام همه کارها از آن خداست
سلام
اقامه ی نماز همان نماز مستمر و دائمی است که در قرآن به آن اشاره شده است
الَّذِینَ هُمْ عَلَى صَلَاتِهِمْ دَائِمُونَ (معارج ۲۳)
و نماز های یومیه بخشی از اقامه ی نماز است و نماز خواندن تنها درصد ی کوچک از اقامه ی نماز است ولی بسیار مهم است زیرا بدون آن نماز ممکن است ناقص باشد و حتی متلاشی شود و از بین برود.