نیاز انسان به خدا

الحَمْدُ للَّهِ الَّذِی یُجِیبُنِی حِینَ اُنادِیهِ، وَیَسْتُرُ عَلَیَّ کُلَّ عَوْرَةٍ وَأَنَاأَعْصِیهِ، وَیُعَظِّمُ النِّعْمَةَ عَلَیَّ فَلا اُجازِیهِ، فَکَمْ مِنْ مَوْهِبَةٍ هَنِیئَةٍ قَدْأَعْطانِی، وَعَظِیمَةٍ مَخُوفَةٍ قَدْ کَفانِی، وَبَهْجَةٍ مُونِقَةٍ قَدْ أَرَانِی؟ فَأُثْنِی‏عَلَیْهِ حامِداً، وَأَذْکُرُهُ مُسَبِّحاً. الحَمْدُ للَّهِ الَّذِی لا یُهْتَکُ حِجابُهُ، وَلایُغْلَقُ بابُهُ، وَلا یُرَدُّ سائِلُهُ، وَلا یُخَیَّبُ آمِلُهُ.
".. ستایش خداى را که وقتى ندایش مى‏دهم اجابتم مى‏کند و همه عیبهاى‏مرا مى‏پوشاند و من نافرمانیش مى‏کنم و نعمتى عظیم به من مى‏دهد و جزاى آن‏نمى‏گزارم، چه موهبتهاى گوارایى که مرا عطا کرد و بیمارى عظیمى که کفایت نمودو شادمانیهاى شگفت‏انگیز و نغز که به من نشان داد، پس از روى ستایش او را ثنامى‏گویم و تسبیح گویانه او را ذکر مى‏کنم. ستایش خداى را که پرده‏اش ندرد و درش‏نبندد خواهانش رد نگردد و آرزومندش ناامید نشود." 

منبع:http://www.almodarresi.com/