مثبت اندیشی از منظر عرفانی(10)

بحث پایانی :

ما گفتیم در جهان فقط خدا وجود دارد و خداوند ، اسماء و آیات او که واقعیت دارند همگی مثبت و خوب هستند . اما بشر چه بخواهد و چه نخواهد با پندار مادی و منفی و جاهلانه به سر میبرد . خوبیها و مثبت ها را به مثبت و منفی تقسیم میکند . مثلا سلامتی را میخواهد اما بیماری را نمیخواهد برکت را میخواهد اما بلا را نمیخواهد . زیبا را میخواهد ، زشت را نمیخواهد . زندگی را میخواهد اما مرگ را نمیخواهد . اینها را ضد هم میداند و جمع ضدین را محال می یابد اما در مثبت اندیشی جمع ضدین محال نیست . چون باور داریم مرگ و زندگی ضد هم نیستند نیستی و هستی یک چیز هستند نعمت و نقمت ، حسنه و سیئه ضد هم نیستند هر دو یک چیز واحد هستند لذا هر دو را میپذیرد و قبول میکند . انسان بینا به زشت نگاه میکند وجه الله را میبیند به زیبا نگاه میکند وجه الله را میبیند . به هر طرف رو میکند وجه الله میبیند (فاینما تو لو فثم وجه الله ) 2/115 .رسیدن به بینش مثبت اندیشی عرفانی به تنهایی ممکن نیست خداوند برای اینکه بشر را به خودش یعنی اصل خوبیها نزدیک کند وسیله ای قرار داده است و این وسیله قوانین و اعمال شرعی و اخلاقی متغیر هستند که در غالب ادیان مختلف جا گرفته اند . مجازی ، موقت و اعتباری اند . مولانا در مثنوی در مقدمه دفتر پنجم میفرمایند ( مثال شریعت همچون علم طب آموختن است و طریقت پرهیز کردن به موجب علم طب و دارو خوردن و حقیقت صحت ابدی یافتن و از آن هردو فارغ شدن . چون آدمی از این حیات مرد شریعت و طریقت هر دو از او منقطع شد حقیقت ماند . )

 ودر دنباله آن می فرماید : " شریعت علم است ، طریقت عمل و حقیقت الوصول الی الله " کسی که به مثبت اندیشی مطلق میرسد به خدا رسیده است و جز خوبی نمیبیند و این نهایت کمال است . شریعت و طریقت یا قوانین و اعمال شرعی و اخلاقی حقیقت ندارند مجازی هستند وسیله هستند و وسیله نمیتواند هدف باشد . بخش اصلی دین خداست بخش فرعی دین شریعت و طریقت است . ما باید سعی کنیم خدا را ببینیم . یعنی باید سعی کنیم خوبی را ببینیم . در پایان رو به خدا میکنیم و همانند پیامبر اسلام ( ص) از او میخواهیم تا واقعیت را همانگونه که هست به ما نشان دهد نه آنگونه که میخواهیم و انتظار داریم ( اللهم ارنا الاشیاء کما هی ) حدیث نبوی

                                                             الحمد الله رب العالمین  _  والسلام