نشانه های نماز گزاران(۳)

بسم الله الرحمن الرحیم 

وَ الَّذِینَ فى أَمْوَلهِِمْ حَقُّ مَّعْلُومٌ(24)
لِّلسائلِ وَ الْمَحْرُومِ(25)
 و آنها که در اموالشان حق معلومى است .
 براى تقاضا کنندگان و محرومان .
 

هر اهل نمازی بخشی از اموال خود را اختصاص به تقاضا کنندگان  و محرومان می دهد و البته در این انفاق و بخشش نه باید بخل ورزید و نه اسراف کرد.  

 و کسانى‏اند که چون انفاق کنند نه ولخرجى مى‏کنند و نه تنگ مى‏گیرند و میان این دو [روش] حد وسط را برمى‏گزینند (فرقان 67)

 بالاخره توانایی مالی هر کسی مشخص است و درصدی را هم که کنار می گذارد باید مشخص باشد . اگر انسان دقیقا مبلغ را کنار بگذارد آنوقت می فهمد کی زیاده روی کرده و چه زمانی بخل ورزیده است. 

به نظر من این انفاق شامل حال هر کسی می شود حتی فقیری هم که  درآمدی از راه فقر کسب می کندباید بخشی را ببخشد

نشانه های نماز گزاران(۲)

بسم الله الرحمن الرحیم 

الَّذِینَ هُمْ عَلى صلاتهِمْ دَائمُونَ (۲۳)

 الَّذِینَ هُمْ عَلى صلاتهِمْ یحَافِظونَ(۳۴) 

کلمه ی نماز در قرآن تنها نماز شرعی نیست زیرا ظاهرا قبل از حکم تشریع نماز  ، در قرآن کلمه ی صلوه آمده است و دوما قرآن عبارتی دارد که پرندگان هم نماز دارند و قطعا این نماز شرعی نیست.  

معنای لغوی صلوه دعاست و انسان نمازگزار یک فرد دائم الدعاست در حالی که نماز گزار قلابی فقط در اضطرار و در مواقع خاص به خدا پناه می برد و در حالت عادی از خدا غافل است  

اما آخرین صفت نمازگزاران این است که مراقب نمازشان هستند که ظاهرا نمازهای یومیه است و انسان باید مراقب باشد که به تاخیر نیافتد وهر چه بهتر بخواند.

نشانه های نمازگزاران(۱)

بسم الله الرحمن الرحیم 

إِنَّ الانسنَ خُلِقَ هَلُوعاً إِذَا مَسهُ الشرُّ جَزُوعاً وَ إِذَا مَسهُ الخَْیرُ مَنُوعاً إِلا الْمُصلِّینَ(معارج ۱۹تا۲۲) 

انسان را خداوند بطور غریزی هلوع آفریده است و هلوع یعنی چه؟ خداوند خودش بیان می کند یعنی بی صبر و بخیل . 

اما گناه انسان چیست که خداوند او را بی صبر و بخیل آفریده است؟ 

انسان فقر مطلق است هیچ چیز ندارد از جمله صبر وبخشش اما برای رسیدن به نعمت های الهی باید تلاش کند و تلاش او چیزی نیست جز دعا و طلب از خداوند و در این راه هم باید آنقدر دعا بکند تا چشمه ی بخشش الهی بجوش آید و انسان به لذت صبر و لذت سخاوت و بخشش برسد. 

شکی برایم نمانده که بی صبری و بخل از عذاب های وحشتناک خداوند هستند و تنها راه رهایی پناه بردن به خداست و طلب صبر و احسان کردن از اوست.  

صبر کیمیایی است که همه ی تلخی ها را شیرین می کند و واقعا تمام مشکلات با دو چیز قابل حل هستند اولی صبر و دومی نماز است (استعینوا بالصبر و الصلوه ) محال است انسان بدون صبر شیرینی نعمت ها را درک کند. 

 هیچ کیمیایی به اندازه ی صبر نمی رسد 

صد هزاران کیمیا حق آفرید 

کیمیایی همچو صبر آدم ندید 

اما چرا بخل عذاب بزرگ است ؟؟ 

زیرا همه ی انسان ها چه بخواهند و چه نخواهند باید داشته های خود را ببخشند چه با زور که همراه با عذاب الیم است و چه با رغبت و اختیار که با لذت بسیار زیاد است. حوادث روزگار و مرگ همه چیز را از انسان می رباید و خوشا به حال محسنین که قبل از اجل می بخشند و کیف می کنند. حضرت عیسی علیه السلام می فرمایند بدین مضمون که لذت بخشش برایم بیشتر از لذت گرفتن است.  

نتیجه: 

انسان در عذاب بخل و بی تابی غوطه ور است مگر این که بوسیله ی نماز و دعا به خدا پناه ببرد و از او طلب صبر و رحمت و بخشش کند که بهشت واقعی همین است که انسان صبور و بخشنده باشد.

نماز سیاه

بسم الله الرحمن الرحیم 

فخلف من بعدهم خلف أضاعوا الصلوه و اتبعوا الشهوات فسوف یلقون غیا

آنگاه پس از آنان، نسلی به جایشان آمدند که نماز را تباه ساختند و از هوس ها پیروی کردن، پس به زودی، با شر و نکبتی [بزرگ] رو به رو خواهند شد. (سوره ی مریم، آیه ی 59) 

انسان مراقب کودک خود است مراقب پول و کار و ماشین خود است اما از نماز خود و از عفت خود محافظت نمی کند در حالی که وظیفه و کار اصلی ما مراقبت از نماز است که نماز ماضایع و تباه و فاسد نشود .  

رسول خدا (ص) می فرمایند: کسی که بی سبب نماز واجب خود را ترک کند تا وقت آن بگذرد و حدود آن را حفظ نکند، آن نماز تیره و تار بالا رود و گوید: خدا تو را ضایع کند، چنانکه مرا ضایع ساختی.  

نماز نور است اما می تواند به دودی سیاه تبدیل شود که موجب ضایع شدن ما شود . 

 ویل للمصلین یعنی وای بر نمازخوانی که نمازش سیاه است و جهنمی است وای بر نماز خوانی که نماز اولویت اول او نیست و آن را به تاخیر می اندازد . 

نماز مانع فحشاء است البته اگر اول وقت باشد وگرنه نماز با تاخیر همراه با تبعیت از شهوات است .  

  از رسول خدا نقل است که:

شیطان پیوسته از مؤمن هراسناک می‌ماند،مادامی که بر اوقات نمازهای پنجگانه مراقبت کند،پس اگر آنها را ضایع نماید،شیطان بر او گستاخ می‌شود و او را در گناهان بزرگ وارد می‌سازد.  

خستگی

در حدیثی از رسول اسلام (ص) آمده است: هیچ چیز به اندازه گناه کردن انسان را دچار خستگی نمی‌کند. هر چقدر که شب هنگام از خوابتان برای نماز شب بزنید، اگر اخلاص داشته باشید به همان اندازه خستگی از شما دور می‌شود.